ایماء

جا مانده‌ایم و شرح دل ما خجالت است
زائر شدن، پیاده، یقینا سعادت است
ویزا، بلیط کرب و بلا مال خوب هاست
سهم چو من پیامک 'هستم به یادت' است
یک اربعین غزل، به امید عنایتی...
این بغض من اگر چه خودش هم عنایت است
چیزی برای عرضه ندارم مرا ببخش
یعنی غزل، نشانه‌ی عرض ارادت است
ما هیچ، ما گناه... فقط جان مادرت
امضا بکن که نوکرت اهل شهادت است
'باشد حسین ، کرب و بلا مال خوب‌ها'
یک مهر تربت از تو برایم کفایت است...

اما بعد از تحریر دریچه ای دیگر از این راهپیمایی عظیم نظرم را جلب کرد.

.

.

.

امروز با دیدن تصاویر پیاده روی زائرین اربعین حسینی از خوشحالی در پوست خود نمی گنجم.

ای کاش امام امت نیز در میانمان می بود و می دید که این بسیج بیست میلیونی آن پیر مراد است که با معرفت به آیه شریفه:

محمد رسول الله و الذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم تراهم رکعا سجدا یبتغون فضلا من الله و رضوانا سیماهم فی وجوههم من اثر السجود ذلک مثلهم فی التوراة و مثلهم فی الانجیل کزرع اخرج شطأه فأزره فستغلظ فستوی علی سوقه یعجب الزراع لیغیظ بهم الکفار وعد الله الذین امنو و عملوا الصالحات منهم مغفرة و اجرا عظیما

جان در طبق اخلاص نهاده و با شعار یالثارات الحسین و هیهات من الذلة می رود تا عهد ناگسستنی خود را با امامُ الاحرار برای آزادسازی قدس شریف تازه کند.

به راستی این زائرین همان بسیجیان ند که در دل اندکی شک راه نداده و فراموش نکردند، که راه قدس از کرب و بلا می گذرد.