ایماء

سَمِعتُ اباعبدالله علیه السلام یَقُولُ لِاصحابه یوما: "لاتَطعُنُوا فی عیوب مَن أقبلَ إلیکم بِموَدّته و لاتُوقِفُوهُ علی سَیِّئَة یخضَعُ لَها فَإنّها لیسَت مِن أخلاق رسولِ الله صلی الله و علیه و آله، و لا مِن أخلاق أولِیائه"

در این ایام پر محنت و سخت، سیدمحمدمهدی_ر، محمدعلی_ب، سیدمحمدمهدی_ح و محمدحسین_م بر خلاف دیگران که ادعای رفاقت به سبک جنگشان گوش عالم و آدم را کر می کرد؛ در عمل اظهار دوستی کردند و در نقش بشیر و نذیری دلسوز و دستگیر، با شرح صدری بی مثال، مرزهای دوستیشان را  برایم گشودند و پیغمبر وار سمتم آمدند.

آری؛ پس از نظاره ی مدتها تلاطم و آشفتگی ام، بی آن که طعن در عیب را دست گیرند و با دستی پر ز سرزنش ها و بهانه های خاله خرسکی طردم کنند، در عمل اظهار محبت کردند و چونان آیینه، مصداق حقیقیِ "أحبُّ إخوانی إلیَّ مَن أهدی إلیَ عیوبی" شدند.

إخوانی که علی رغم وجود عیب های بی نظیر و کم نظیر در این حقیر خاسر ضمیر، باز هم فرصتی دیگر آفریدند و با حضور مرآة وارشان در پیش رویم، حق تمام و کمال شاه بیت روابط اجتماعی اسلامی را بجا آوردند.

و این خود برای من و زمانه ام، بهتربن هدیه است جهت تحکیم رشته پیوند محبت با صمیمیت و صداقت؛ چرا که

دوستان را به گاه سود و زیان

بتوان دید و آزمود توان