ایماء

اگر لذت به خاطر لذت باشد، انسان می میرد، لذت باید به خاطر هدفی مقدس باشد.

اگر عرضه ی هنر برای لذت صِرف باشد انحرافی است، ولی اگر عرضه ی هنر برای لذت معنوی مردم باشد تعالی دهنده است؛ زیرا در انسان احساس ایثار و بخشش و نیکی به دیگران وجود دارد. وقتی هنرمند می بیند که دیگران از هنر او لذت معنوی می برند، لذا حس نیکی و ایثار هنرمند ارضا می شود، که خود تکامل است.

لذت، عادتا باعث سکون و جمود و خواب و راحتی می شود که کشنده است (لذت مادی!؟)

اما آن لذتی که خود مقدمه برای حرکتی و هدفی باشد محرک تکامل است.

لذا شایستگی باید به بایستگی برسد.

سوداگری و معامله! آیا هر معامله ای بد است؟ ... نه.

اما هر معامله جایی و مکانی دارد، عشق و عاشقی نیز یک معامله و سوداگری است.

پرستش خدا هم یک سوداگری است که در مقابل پرستش رضای خدا را می خواهد...

................

..........

.....