از دیو دد ملولم و انسانم آرزوست
و همه ی مبارزات و مصیبت ها و غم و غصه ها و درد ها و فشار ها و سکوت ها و فریادهای خاموش و بی فروغ، برای ساختن و آماده کردن این بشر برای آن مقام انسانیت است. در زمان پیغمبر اکرم نیز انسان های واقعی انگشت شمار بودند و دیدیم که به محض وفات حضرتش چه غوغا ها به پا کردند، چگونه حق را زیر پا گذشتند، و به یکباره معاویه ای ظالم و اشرافی و فاسق به قدرت و حکومت رسید.
و علی چنین مشکلی داشت، انسان های واقعی اطراف او از انگشتان دست تجاوز نمی کردند، طلحه ها و زبیر ها و مدعیان قرآن و اسلام مثل خوارج بر علی قیام کردند و علیه علی شمشیر زدند تا اینکه مولود خانه حق را در خانه حق پس از ملالت های فراوان شهید کردند، و معاویه و یزید را به خلافت رساندند و چه جنایت ها ، خیانت ها، خباثت ها، قتل و غارت ها و ظلم وستم ها که در دل تاریخ به نام اسلام ثبت شد، و مسلمین را به قهقرا برد، و در برابر قدرت های استعماری، مسلمانان را محکوم به اسارت و شکست کرد.
بنابراین مغرور نشوید، ای مدعیان اسلام و انسانیت و انقلاب.
امروز هم مدعیان مکتب و اسلام وتقوی نباید به خود مغرور شوند و این چنین مخالفین خود را به هر دلیل تکفیر کنند و با حربه اسلام و تقوی و ایمان بکوبند، و به خاطر خدا (خیلی خوش بینانه ) آن ها را لجن مال کنند، که این دلیل سقوط از اسلام و تقوی و انسانیت است.
