ایماء

((عقل، به ماندن می خواند و عشق به رفتن ... و این هر دو را خداوند آفریده است تا وجود انسان در آوارگی و حیرت، میان عقل و عشق، معنا شود. رنج، مفتاح الخزائن غیب است و نه عجب اگر راه حق محفوف در بلایا و دشواری هاست. سر مبارک امام عشق بر بالای نی، رمزی است بین خدا و عشاق ... یعنی این است بهای دیدار. ))

صدای گرم مرتضی است، که هر شب پنج شنبه تو را پای شبکه مستند تلویزیون میخ کوب می کند و جاذبه ی کهکشان حقیقت و عشق، ساعتی از این غربت کده ی کره ی زمین، با خود تا نا کجاآباد هستی می برد.

صدای پر غم مرتضی است که چون بیدارگری در گوش فطرت ها، حیات واقعی را زمزمه می کند و دل هر دریایی را طوفانی می کند و غمی، نه از جنس غم های معمولی را در دل ها می ریزد. آری مرتضی به رغم سادگی حقیقت را می گفت و خوب می دانی، که هیچ فطرتی در باطن با حقیقت دشمن نیست ...