قرن حاضر، قرن جنگ های صلیبی فرهنگی است!
آری؛ امروز به اعتباری می توان گفت که صاحبان قدرتهای برتر نظامی و صنعتی، مغول های با فرهنگ عصر حاضرند! صلیبیون قرن اتم اند! اما به جای شیهه اسب ها و برق شمشیر ها و غبار لشکرها، آنچه به کار آنها می آید و در همه جای جهان دیده و شنیده می شود، شیهه ی بی امانی است که از حلقوم رادیو ها و تلویزیون ها بر می آید و برق خیره کننده ای است که از چشم دوربین ها ساطع می شود و غبار عالمگیری است که از موج ماهواره ها و دکل ها بر می خیزد. امروز حاجت به قلعه کوب و منجنیق نیست. ماهواره ها و دکل ها، این منجنیق های مستقر در آسمان و زمین، از آخرین غروبگاه خورشید در مغرب، نخستین طلوعگاه او را در مشرق، هدف قرار می دهند، پیش از آنکه خورشید را فرصتی و فراغتی برای طلوع باشد.
این لشکرکشی فرهنگی، به ایلغار مغولی و قتل عام صلیبی و قلعه کوفتن و سر بریدن، منحصر و محدود نیست. میمنه ی سپاه، سر می برد، و میسره ی سپاه، دل می برد!
صاحبان قدرتهای برتر نظامی و صنعتی در قرن بیست یکم، "دجال"های عصرند، مرکوب آنان از هر سر موی، آوازی سر می دهد و آوازه ای در گوشها می افکند، چندان که گاه بسیاری از فرهنگسازان بشریت را نیز شیفته و فریفته خویش می سازد و کسانی را که خود در بستر تاریخی پدیدآورندگان فرهنگ و زایندگان تمدن و امهات علم و فضیلیت پرورش یافته‌اند، بر مرکوب می نشاند و به شوق خانه بخت و مدینه فاضله موعود غرب، از موطن ظاهری و باطنی شان در شرق بیرون می برد و در گریز از خراجات و خرابات شام، بارکش غول بیابان می کند! و چون این وضعیت بروز کرد باید ناله برآورد و گفت:
دلبران دل می برند اما تو جانم می بری
